Las Vegas

Voor de allereerste keer deze vakantie is er vanmorgen geen wekker afgelopen en hebben we uitgeslapen. We waren om 8u45 klaarwakker, maar kom! J

Het was de bedoeling om het ontbijtbuffet mee te pikken in het Wynn-hotel, maar hadden vooraf niet naar de uren gekeken. Door de vertraging van onze shuttlebus kwamen we er aan om 11u04 en het ontbijtbuffet was tot 11u00. Jammer! Dus konden we niet anders dan naar de Starbucks aan de overkant te trekken. Trouwens, in de Wynn moesten we door het casino en we zijn echt geschrokken van het aantal mensen dat al aan het gokken was!

Na de Starbucks zijn we een winkelcentrum ingetrokken en daar hebben we toch wel een paar koopjes gedaan, ik (S) dan toch! J Kenneth heeft geduldig gewacht tijdens het passen en dat duurde wel even, niet door mij maar de zeeën van tijd die de verkoopsters hier voor je maken (hoewel ik niet eens veel geld uitgaf!). Van de vriendelijkheid en de service hier kunnen ze bij ons nog heel veel leren. Bij Bloomingdale’s hebben we trouwens de afdeling Kitchenaid gezien, spijtig dat de keukentoestellen zo zwaar zijn, want ik had er anders een aantal meegehad, die zijn hier in vergelijking met België spotgoedkoop!

Hotel Paris Las Vegas

The Strip

Nadien hebben we sushi gegeten in een Japans restaurant dat toch wel wordt aanbevolen. Het was lekker, maar niet te vergelijken met de sushi bij ons: de sashimi viel mee, maar de maki’s waren met krabsla en de rijst was gewone basmatirijst zonder rijstazijn erop. Sushi op zijn Amerikaans zeker?

Uiteraard stonden er ook nog een paar hotels op het programma. We begonnen bij de Wynn (één van de recentste en heel knap vanbinnen, daardoor ook onbetaalbaar), dan verder naar Treasure Island (allemaal in piratenstijl), The Mirage (met vulkaan voor de deur en gekend van de tijgers van Siegfried & Roy), de Bellagio (het casino dat in Ocean’s Eleven wordt leeggeroofd door Clooney & co), Caesar’s Palace (alles in Romeinse stijl en met heel sjiek en groot shoppingcenter).

Wat we absoluut nog wilden, was een foto van het “Welcome to Las Vegas-bord”. De ober van de sushibar had ons verteld dat dit ter hoogte van Mandalay Bay stond, het allereerste hotel aan het uiteinde van The Strip. Wij dus met de shuttlebus naar Mandalay Bay (is laatste halte), maar geen bord te zien. Uiteindelijk zijn we nog 1,5km (heen en dan ook nog terug) verder moeten wandelen , maar we hebben het gevonden:

Vanavond zijn we nog teruggekeerd naar de Bellagio voor het “all you can eat” buffet: na een halfuurtje aanschuiven om een vrije tafel te kunnen krijgen betaal je 30 dollar per persoon (ong. 20 euro) en eet daarvoor zo veel je maar wil en wat je maar wil: sushi, pizza, pasta, zeevruchten, vis (warm/koud), vlees (warm/koud), alle mogelijke groenten, Chinees, Thaïs, salades, fruit… en dan nog een immens dessertbuffet, en allemaal heel goede kwaliteit. Voor Kenneth een écht paradijs!

Achteraf hebben we ook nog het fonteinspektakel meegepikt aan de Bellagio (de fonteinen dansen op klassieke muziek) en dat was écht wel de moeite (vergezeld van de oooohs en aaaaaahs van de altijd enthousiaste Amerikanen J).



New York New York by night



Strip by night

Een mooi slot van onze 2 dagen in Las Vegas. Voor Kenneth een stad waar hij zich absoluut thuisvoelde, voor mij een stad die goed was voor heel even, maar waaruit ik zeker niet met spijt vertrek. Op naar Californië!