WOEHOE, WE HEBBEN WALVISSEN GEZIEN!!!!
Maar we zullen beginnen bij het begin! Toen we opstonden was het stralend weer. Een knalblauwe lucht en redelijk warm. De whalewatching stond om 14u op het programma, dus hadden we nog een hele voormiddag voor het bekende Monterey Aquarium.
We begonnen ons bezoek bij de zeeotters, de mascottes van Monterey. Echt heel schattige beestjes die wel een beetje lui waren en amper het water in wilden. Nadien was er een grote afdeling “jellies” of kwallen. Dit was echt de moeite, we hadden absoluut geen idee dat kwallen zo verschillend en zo mooi konden zijn:
Nadien trokken we naar de pinguïns die net op dat moment werden gevoederd. Er zaten drie verzorgers bij de pinguïns: één gaf ze effectief eten, de tweede schreef op welke pinguïn hoe veel vissen op had en de derde beantwoordde via een micro de vragen van de presentatrice die tussen het publiek stond.
Nadien passeerden we nog aan de flamingo’s, de zeepaardjes, de haaien, de “gewone vissen”, de schildpadden, de reuzenoctopus,…
Er is één groot centraal aquarium en toen we er een laatste keer passeerden zat er een duiker tussen de vissen die opnieuw via een micro praatte met de presentatrice in het publiek errond. Echt pure show! J
Dit aquarium wordt alom geprezen, maar we hadden allebei het gevoel dat dit wat overroepen was, de aquaria van Boulogne of Monaco kunnen hiermee zeker concurreren. Wat heel leuk en origineel was, waren de verschillende standen waar je zeedieren kon voelen en vastnemen: krabben, zeesterren, anemonen,…
Tijdens het bezoek van het aquarium hadden we regelmatig naar buiten gekeken en al gezien dat het weer helemaal aan het keren was. Het was helemaal grijs geworden toen we buitenkwamen en er was toch ook wel wat wind. We bleven hopen, hebben snel een broodje gegeten (op zee met lege maag is geen goed idee), nog elk een Touristil genomen (bij mij (S) was dat al de 3e van de dag!) en vertrokken naar The Wharf om in te schepen.
Toen we eraan kwamen, was het weer zeker niet beter, maar we zouden uitvaren en de vaart zou breezy (winderig) en bouncy (hobbelig) zijn. Geen probleem, we waren gewapend met Touristil! J
Zodra we op de boot zaten, kwam Kate, een biologe en onze gids van dienst, ons goed nieuws meedelen: tijdens de ochtendtocht hadden ze verschillende walvissen gespot, dus ze wisten al waar ze zaten!
Het tochtje door de baai verliep heel goed, de zee was kalm, we zagen nog wat zeeleeuwen en otters. Eens we de baai uit waren en volle zee invoeren, waren er toch wel serieuze golven (en de zee leek nog zo kalm en plat), maar buiten wat kriebels in de buik was het voor ons gemakkelijk houdbaar. De Touristils deden duidelijk wat ze moesten doen, want anderen zagen wel af. De kapitein was heel duidelijk geweest: “wil je je lunch kwijt, loop dan naar achteren en voer hem aan de vissen!” De vissen hebben wel wat eten gekregen! J
Een halfuur voor ons voer een andere boot met toeristen, waarvan onze kapitein wist dat die bij de walvissen zaten. Het zoeken was dus niet echt moeilijk! We naderden de boot vrij snel, maar het duurde toch even voor we een eerste keer het water in de lucht zagen spuiten door een walvis. Na een tijdje kwamen moeder én jong aan het wateroppervlak, zoooo geweldig! Ze zaten echt vlak bij de boot, op een bepaald moment op maximaal 30m. Ze hebben een paar keer gedoken (dan komen ze hoger in het water en zie je de staart als allerlaatste verticaal het water ingaan) en nadien is het dan een paar minuten in spanning afwachten waar ze weer zullen bovenkomen.
Na een kwartier is er een derde volwassen walvis bijgekomen en we hoorden ze zelfs communiceren!! Het lijkt wat op het trompetteren van olifanten en was écht wel indrukwekkend, had nooit gedacht dat we ze zouden hóren! We hebben er een halfuurtje rondgedobberd (en geprobeerd ze te fotograferen, niet makkelijk!) en regelmatig kwamen ze boven en doken ze opnieuw. Intussen had gaf onze gids de nodige info en beantwoordde ze al onze vragen (ze was superenthousiast en deed het echt goed!) en had onze kapitein in de verte andere walvissen gezien die aan het “splashen” (of springen) waren. Iedereen dus weer op zijn plaats en in volle vaart daarnaartoe (best wel spannend, toch als je niet zeeziek bent).
Het duurde even voor we die walvissen hadden gevonden, maar het waren er 4 of 5. We hebben ze niet meer zien springen, maar ze hebben zich toch een paar keer getoond. Uiteindelijk zijn we dan teruggedraaid (we zaten ondertussen heel ver in open zee, dus hadden lange terugreis voor de boeg) en onderweg hebben Kenneth en ik er eentje in de verte zien springen, echt super!
Toen we in de haven terugkwamen lag op onze aanlegsteiger een megazeeleeuw te zonnen en die wilde écht niet weggaan. Hij werd zelfs heel agressief (wat een tanden!) toen de boot dichtbij kwam en even dacht ik dat hij op het dek zou springen. Maar onze kapitein heeft hem tijdig met een stok in het water geduwd en we konden weer aan wal, vaste grond onder onze voeten, oef!
Ondertussen was het wel stevig beginnen waaien en was het ijskoud. We moesten nog 25min wandelen tot het hotel en kwamen er helemaal verkleumd aan. Een warme douche deed deugd en nadien zijn we écht Amerikaans gaan eten. Allebei een grote hamburger (met die pure rundvleessmaak, onvindbaar bij ons!), een tiental grote tv-schermen rond ons met daarop de finale in het basketbal en iedereen die meeleeft en supportert (Miami won van Dallas met 88-86, dinsdag Game 4). Een verrassing toen we de menukaart bekeken: ze hadden een vijftiental Belgische Bieren van het vat (Karmeliet, Leffe, Grimbergen, Stella, La Chouffe…). Kenneth koos voor de Chimay, dus zo Amerikaans was het dan ook weer niet!
Nu inpakken zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken, Yosemite National Park, onze voorlaatste stop. Het weer ziet er niet schitterend uit, maar opnieuw afwachten.
